Een leefbare Aarde voor al haar bewoners

De Partij voor de Dieren vindt dat in het wild levende dieren zoveel mogelijk met rust moeten worden gelaten.

Tot nu toe wordt in Nederland voor het plezier gejaagd op wilde dieren, vaak onder het mom van populatiebeheer. Jaarlijks worden er twee miljoen dieren doodgeschoten en eenzelfde hoeveelheid aangeschoten, door ongeveer 28.000 jagers. Jonge dieren blijven moederloos achter, partnerverbanden worden wreed verstoord en groepshiërarchie en populatiedynamiek worden letterlijk aan flarden geschoten.

Samenleving keurt plezierjacht af

Ondanks het feit dat slechts 3% van de Nederlanders plezier of hobby een acceptabele reden vindt voor de jacht, en 72% van de bevolking vindt dat hobbyjacht verboden zou moeten worden, krijgen jagers alle medewerking van de overheid om hun hobby te blijven beoefenen.

Het doden van dieren in het wild is alleen acceptabel wanneer er dringende redenen voor zijn, bijvoorbeeld omdat het dier lijdt of omdat het dier bedreigend is voor de volksgezondheid en doden echt de enige effectieve weg is. Alle andere opties moeten eerst overwogen of geprobeerd zijn. De uitvoering moet in handen komen van professionals in dienst van de overheid, en niet langer van jagers. Het doden van in het wild levende dieren door hobbyisten (ook wel 'hobbyjacht' of 'plezierjacht') wordt verboden.

Volgens de huidige wet mag pas tot het doden van dieren in het wild worden overgegaan wanneer sprake is van belangrijke schade aan landbouwgewassen of vee, of wanneer de openbare veiligheid of volksgezondheid wordt bedreigd en dan nog alleen wanneer er geen andere bevredigendere oplossing is dan de jacht.
De praktijk is heel anders: ontheffingen voor afschot worden routinematig verleend en het plezier van de jager staat centraal.

Twee miljoen zoogdieren en vogels zijn daar ieder jaar het slachtoffer van. Zolang het doden van wilde dieren niet overgelaten wordt aan overheidsprofessionals, wil de Partij voor de Dieren dat afschotvergunningen alleen door de landelijke overheid afgegeven worden, zodat er ook op landelijk niveau beroep en bezwaar mogelijk is.

Nederland verdroogt in hoog tempo. Elke zomer zien we de gevolgen daarvan: de natuur verschraalt, de biodiversiteit gaat verder achteruit, natuurbranden komen steeds vaker voor, dijken worden kwetsbaar door scheuren en inklinking, huizen verzakken en de waterkwaliteit in sloten holt achteruit.

De vaak extreem hete zomers en het bijbehorende regentekort zijn gevolgen van de klimaatverandering. Maar een belangrijke oorzaak van de droogte ligt in het Nederlandse landgebruik. In veel landbouwgebieden wordt het grondwaterpeil kunstmatig laag gehouden. Op die manier is de landbouwgrond droog genoeg om tractoren en zware landbouwvoertuigen op de akkers en de velden te laten rijden. Op vochtige grond is dat veel lastiger. Daarom worden in het voorjaar grote hoeveelheden water weggepompt en geloosd in rivieren. Dat kunstmatig laag houden van het waterpeil heeft ook grote gevolgen voor de natuur, want ook daar daalt het waterpeil. Daarnaast is de landbouwsector tevens grootverbruiker van grondwater, oppervlaktewater én leidingwater voor kunstmatige landbouwberegening in de zomer. Door het veel te lage grondwaterpeil, de lange periodes van droogte en een oneerlijke verdeling van water komen dieren en natuur in de knel.

De Partij voor de Dieren ziet droogte als één van de meest urgente problemen in het waterrijke Nederland en wil middels dynamische waterpeilen en een eerlijke verdeling het waterbeleid weer gezond krijgen. De Partij voor de Dieren wil dat bij de verdeling van water de prioriteit ligt op maximale bescherming en behoud van natuur. Ook een daadkrachtig klimaatbeleid, waar onder andere een krimp van de veestapel en de luchtvaart in zijn opgenomen, is een belangrijke voorwaarde om droogte te voorkomen.

De Partij voor de Dieren kiest voor aanpakken bij de bron in plaats van symptoombestrijding. De sterke groei van de populaties eikenprocessierupsen is in de eerste plaats een gevolg van de biodiversiteits- en klimaatcrises. Die kunnen alleen worden aangepakt door de invloed van de mens op de natuur terug te dringen.

Verschillende natuurlijke vijanden van de processierups, zoals de sluipwesp en de koolmees, lijden momenteel ernstig onder de intensieve landbouw. Hun aantallen lopen terug als gevolg van gebruik van landbouwgif en structureel veel te hoge stikstofuitstoot en bijbehorende verzuring van de natuur. De stijgende temperaturen zijn een andere verklaring voor de toename van het aantal processierupsen. De processierups is een van de insectensoorten die als gevolg van klimaatverandering op zoek is naar een nieuwe woonplek.

Daarnaast zijn effectieve ecologische, non-chemische methodes bekend. Experimenten met het zaaien van planten en het plaatsen van nestkasten om de natuurlijke vijanden van de processierups te lokken, laten zeer goede resultaten zien. De Partij voor de Dieren wil structureel meer fondsen vrijmaken voor onderzoek naar dit soort ecologische methoden.

Dieren zijn een onderdeel van het ecosysteem. Zij moeten niet worden gedegradeerd tot “scharrel”vlees. Driekwart van Nederland is ingericht voor de voedselproductie, er hoeven niet ook nog eens dieren te worden ‘geoogst’ uit de natuur ten behoeve van menselijke consumptie. Dat ‘oogsten’ kan niet zonder geweld en schade aan de natuur.

Dieren raken aangeschoten of gewond, wat ook nog eens zorgt voor verstoring van de rest van de dieren in de omgeving.

Veel ‘wild’ in winkels en restaurants is overigens afkomstig van binnen- en buitenlandse wildfarms, waar de dieren net als in de veeteelt gewoon gefokt worden.