De verslaving aan economische groei is een groot probleem op een planeet die niet meegroeit. Niet groei moet het doel zijn, maar het welzijn van mens, dier en planeet. Dat kan als we kiezen voor een welzijnseconomie, die in dienst staat van een gelijkwaardige maatschappij waarin we leven in harmonie met elkaar en de natuur. De welvaart van de één gaat dan niet meer ten koste van het welzijn van de ander. Kwetsbare waarden worden beschermd, en de belangen van grote, vervuilende bedrijven worden daaraan ondergeschikt gemaakt.
Veel mensen hebben moeite om het hoofd boven water te houden, terwijl anderen steeds rijker worden. In Nederland leven ruim een miljoen mensen onder de armoedegrens, terwijl één procent van de Nederlanders bijna een kwart van al het vermogen in handen heeft. Het is de taak van de overheid om voor alle inwoners een sociaal minimum te garanderen en er tegelijkertijd voor te zorgen dat we de grenzen van de draagkracht van onze planeet niet overschrijden.
De ecologische en sociale crisis zijn nauw met elkaar verbonden. Het vooropstellen van kortetermijnbelangen en een heilig geloof in economische groei zijn ten koste gegaan van onze planeet en van mensen die op de arbeidsmarkt minder sterk staan. De constante race naar de bodem heeft geleid tot uitbuiting en uitputting van mens, dier en planeet. Deze race is voor niemand vol te houden. Het laatste wat we moeten doen is terugkeren naar dat oude (ab)normaal. Om dat te voorkomen is een radicale verandering van de belasting- en beloningsstructuren in onze economie absoluut noodzakelijk.
Het coronavirus is een zoönose; een infectieziekte die is overgesprongen van dier op mens. Net zoals eerder gebeurde met SARS, hiv/aids, MERS, ebola, zika, de Mexicaanse griep en Q-koorts. Deze gebeurtenis in China heeft een pandemie veroorzaakt. Ondanks de heftige maatregelen die regeringen over de hele wereld namen om de opmars van het virus te vertragen, zijn miljoenen mensen ziek geworden en gestorven.
De coronacrisis raakt iedereen. Jong en oud, ziek en gezond. Maatregelen om het coronavirus in te dammen vragen daarom om solidariteit. Daarbij moeten we varen op de kennis van wetenschappers van uiteenlopende disciplines. Om de zorg bereikbaar te houden voor de mensen die dat nodig hebben, of dat nu is vanwege COVID-19 of een kankerbehandeling, moeten maatregelen genomen worden tegen het virus. Maar de regering moet ook veel meer investeren in de basisgezondheid en in ons zorgstelsel.
Zorgvuldige afweging maatregelen
Daarnaast moeten we op zoek blijven naar de juiste balans. Want de maatregelen om het virus in te dammen zijn ontwrichtend voor de samenleving. Kinderen en jongeren konden niet naar school, ondernemers zagen hun levenswerk verloren gaan. Om de volksgezondheid te beschermen mag de overheid vergaand ingrijpen in onze levens. Maar daarbij is het de plicht van de overheid om zich bij iedere maatregel af te vragen of de kosten opwegen tegen de baten. Of het inperken van grondrechten zoals de vrijheid van vereniging en de lichamelijke integriteit wel in verhouding staat tot het doel.
Voor de Partij voor de Dieren staat deze afweging gedurende de coronacrisis centraal. Hierdoor kwamen wij bij sommige maatregelen tot een andere conclusie dan de regering. De coronaspoedwet hebben wij niet gesteund. Ook stemden wij tegen de avondklok, de coronapas en de mondkapjesplicht.
Voorkom nieuwe zoönose-uitbraken
Daarnaast heeft de Partij voor de Dieren bij iedere gelegenheid benadrukt dat de coronacrisis het gevolg is van het vernietigende menselijke ingrijpen in de natuur. Virologen waarschuwen al jaren dat de wereldwijde ontbossing, de handel in wilde dieren en de grootschalige veehouderij steeds grotere risico's vormen op het ontstaan van nieuwe zoönosen en pandemieën. De rol van Nederland moet daarbij niet onderschat worden. Ons land is een grote importeur van ontbossingsproducten als palmolie en soja voor veevoer. We hebben bovendien de hoogste veedichtheid ter wereld. Daarnaast vormen Schiphol en de Rotterdamse haven een belangrijke spil in de wereldwijde handel in wilde dieren.
Esther Ouwehand draagt dit jaar op Prinsjesdag een knalroze overall met een glasheldere boodschap voor zowel de voor- als achterhoede van radicale verandering. Ouwehand rekent met haar outfit af met het gebral van de agrolobby en politieke partijen die willens en wetens hebben gezorgd voor een slechter klimaat en dierenleed. Op de overall van Ouwehand staan drie vaak gehoorde drogredenen: ‘Brandne...