De Partij voor de Dieren is aanjager in de discussie over de houdbaarheid van de huidige veehouderij. De veestapel dient drastisch te worden ingeperkt omwille van het milieu, de natuur, volksgezondheid en het dierenwelzijn. Nederland houdt het meeste aantal dieren per oppervlakte ter wereld, en heeft daardoor een heel groot mestoverschot. Per jaar produceert Nederland 71 miljoen kilo aan mest, dat is 4.000 kilo per Nederlander. De landbouwgrond kan zoveel mest niet verwerken, waardoor schadelijke stoffen doorsijpelen naar het grondwater. Ook komt mest in het oppervlaktewater terecht, wat zeer schadelijk is voor de natuur en onze gezondheid. Bovendien moeten dieren het hele jaar op stal worden gehouden om de enorme hoeveelheid mest te kunnen verwerken in grote installaties. De samenleving wil goedkoop voedsel én duurzame landbouw. Boeren zitten klem tussen deze twee eisen. Schaalvergroting of stoppen, dat zijn nu de enige opties als er vastgehouden wordt aan het huidige beleid. De problemen die daaruit voortkomen geven druk op het milieu, zijn slecht voor het dierenwelzijn en zorgen voor verdroging van de grond. Op dit moment is de biologisch (-dynamische) veehouderij het systeem dat zoveel mogelijk rekening houdt met al deze waarden. Om de groeiende wereldbevolking te kunnen blijven voeden moet er echter geïnvesteerd worden in alternatieven voor dierlijke producten. Want dierlijke producten blijven, ook al worden ze nog zo duurzaam geproduceerd, een zeer inefficiënte manier van eiwitproductie. Voor elke kilo biefstuk is zo'n zeven kilo graan nodig (veevoer) en 15.000 liter zoetwater (ter vergelijking: een kilo soja kost hooguit 2.100 liter zoetwater). Dit is op een planeet met een beperkte hoeveelheid grondstoffen en een groeiende wereldbevolking onhoudbaar.