Betere hand­having CITES-verdrag

CITES (Convention on the International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora) is een internationale overeenkomst tussen overheden. Het CITES-verdrag bestaat uit afspraken die bijna alle landen op de wereld met elkaar hebben gemaakt over de bescherming van dier- en plantensoorten. Hierin worden dieren genoemd die met uitsterven worden bedreigd en daarom niet mogen worden verhandeld.

De regels in het verdrag zijn helder maar de handhaving ervan laat zeer te wensen over. Zo worden jaarlijks miljoenen dieren illegaal over de wereld getransporteerd. De handel in bedreigde diersoorten is na drugshandel de meest lucratieve vorm van misdaad. Toch wordt er nauwelijks controle op uitgeoefend. De Nederlandse overheid laat het wat dit betreft opvallend afweten. Nederland is zelfs een wereldwijde spil in de illegale dierenhandel. De enige effectieve manier om bedreigde diersoorten ook daadwerkelijk te beschermen is gerichte en krachtige handhaving en sanctionering. Steekproefsgewijze grenscontroles binnen de Europese Unie zouden bij kunnen dragen aan de aanpak van illegale dierenhandel.

Jachttrofeeën
In het CITES-verdrag zijn helaas vrijstellingen opgenomen voor de jacht op (bedreigde) diersoorten. Deze trofeejachten worden aangeprezen als duurzaam, maar zijn dat zeker niet. In landen als Zuid-Afrika zijn zeer winstgevende ‘wildfarms’ ontstaan, waar dieren gefokt worden, om later uit te zetten om op te jagen. In Nederland is het dankzij een initiatief van de Partij voor de Dieren verboden om jachttrofeeën in te voeren van zeer bedreigde dieren, maar in andere landen mag dat nog wel. Bovendien mogen, ook in Nederland, sommige trofeeën, zoals de leeuw, wél worden ingevoerd.