Zorg­ver­lening

De Partij voor de Dieren maakt zich grote zorgen over het in de uitverkoop zetten van de thuiszorg. Thuiszorginstellingen moeten het belang van de patiënt/cliënt centraal stellen. Winstmaximalisatie verhoudt zich slecht met het streven naar de beste zorg voor de beste prijs. We vinden dan ook dat het leveren van zorg een kerntaak van de overheid moet zijn en niet van de markt. Thuiszorgvoorzieningen dienen dan ook van zodanige aard te zijn dat ook mensen die niet kunnen terugvallen op mantelzorg zo lang mogelijk zelfstandig kunnen blijven wonen. Ook moet ouderenzorg kleinschalig en regionaal aangeboden worden.

De Partij voor de Dieren vindt dat de problemen in de jeugdzorg met spoed moeten worden aangepakt. De geplande bezuinigingen en bijbehorende transitie van de jeugdzorg van provincies naar gemeenten moeten worden teruggedraaid. De PvdD is er wel voorstander van de zorg dichter bij de mensen te brengen, maar niet als deze gepaard gaat met een grootschalige bezuiniging waardoor de uitvoering van de toch al kwetsbare jeugdzorg nog verder in de problemen komt. Wel moeten ouders terecht kunnen bij een jeugdhulpverlener in de buurt, die vervolgens kan doorverwijzen naar gespecialiseerde jeugdzorg. Verschillen tussen gemeenten in het aanbod en de kwaliteit van jeugdhulp zijn onaanvaardbaar. Als blijkt dat gemeenten de benodigde jeugdhulp niet kunnen bieden als gevolg van de bezuinigingsslag die gemaakt is bij de transitie van de jeugdzorg naar de gemeenten, dan moeten deze bezuiniging ongedaan gemaakt worden. Verder moet er geen eigen bijdrage voor de jeugdzorg komen.

De Partij voor de Dieren is van mening dat de bezuinigingen op de mantelzorg moeten worden teruggedraaid. De solidariteit in de zorg staat onder druk. Privatisering en marktwerking hebben ervoor gezorgd dat de zorg vooral draait om winstmaximalisatie en dat gaat ten koste van de patiënt. De gezondheidszorg moet echter toegankelijk zijn en blijven voor iedereen. Daarbij past het niet om te bezuinigen op de fundamenten van ons zorgstelsel: de huisarts, de apotheek, de psychiater, thuishulp, het ziekenhuis en natuurlijk de mantelzorg. Juist mensen die hun hand uitsteken naar anderen, dienen meer ondersteuning te krijgen. Mantelzorgers zouden daarom recht moeten hebben op financiële compensatie en aanvullende maatregelen die het mogelijk maken om zorg en arbeid te kunnen combineren. Om mantelzorgers te voorzien van de nodige kennis en expertise zouden gemeenten individuele, professionele ondersteuning moeten geven. De mantelzorgboete moet worden geschrapt.

Het coronavirus is een zoönose; een infectieziekte die is overgesprongen van dier op mens. Net zoals eerder gebeurde met SARS, hiv/aids, MERS, ebola, zika, de Mexicaanse griep en Q-koorts. Deze gebeurtenis in China heeft een pandemie veroorzaakt. Ondanks de heftige maatregelen die regeringen over de hele wereld namen om de opmars van het virus te vertragen, zijn miljoenen mensen ziek geworden en gestorven.

De coronacrisis raakt iedereen. Jong en oud, ziek en gezond. Maatregelen om het coronavirus in te dammen vragen daarom om solidariteit. Daarbij moeten we varen op de kennis van wetenschappers van uiteenlopende disciplines. Om de zorg bereikbaar te houden voor de mensen die dat nodig hebben, of dat nu is vanwege COVID-19 of een kankerbehandeling, moeten maatregelen genomen worden tegen het virus. Maar de regering moet ook veel meer investeren in de basisgezondheid en in ons zorgstelsel.

Zorgvuldige afweging maatregelen
Daarnaast moeten we op zoek blijven naar de juiste balans. Want de maatregelen om het virus in te dammen zijn ontwrichtend voor de samenleving. Kinderen en jongeren konden niet naar school, ondernemers zagen hun levenswerk verloren gaan. Om de volksgezondheid te beschermen mag de overheid vergaand ingrijpen in onze levens. Maar daarbij is het de plicht van de overheid om zich bij iedere maatregel af te vragen of de kosten opwegen tegen de baten. Of het inperken van grondrechten zoals de vrijheid van vereniging en de lichamelijke integriteit wel in verhouding staat tot het doel.

Voor de Partij voor de Dieren staat deze afweging gedurende de coronacrisis centraal. Hierdoor kwamen wij bij sommige maatregelen tot een andere conclusie dan de regering. De coronaspoedwet hebben wij niet gesteund. Ook stemden wij tegen de avondklok, de coronapas en de mondkapjesplicht.

Voorkom nieuwe zoönose-uitbraken
Daarnaast heeft de Partij voor de Dieren bij iedere gelegenheid benadrukt dat de coronacrisis het gevolg is van het vernietigende menselijke ingrijpen in de natuur. Virologen waarschuwen al jaren dat de wereldwijde ontbossing, de handel in wilde dieren en de grootschalige veehouderij steeds grotere risico's vormen op het ontstaan van nieuwe zoönosen en pandemieën. De rol van Nederland moet daarbij niet onderschat worden. Ons land is een grote importeur van ontbossingsproducten als palmolie en soja voor veevoer. We hebben bovendien de hoogste veedichtheid ter wereld. Daarnaast vormen Schiphol en de Rotterdamse haven een belangrijke spil in de wereldwijde handel in wilde dieren.

De Partij voor de Dieren vindt dat gezelschapsdieren een therapeutische bijdrage kunnen leveren aan ouderen, alleenstaanden en vereenzaamden, maar ook aan lichamelijke en geestelijke gehandicapten. Zorgvuldigheid en het welzijn van het dier moeten hierbij altijd voorop staan. Niet alle dieren zijn geschikt, dieren moeten wel hun natuurlijke gedrag kunnen vertonen. Bovendien moeten dieren niet gedwongen worden of overbelast worden. De dieren mogen niet apart en solitair gehouden worden om uitsluitend ingezet te worden om te werken. Therapieën als zwemmen met dolfijnen wijzen we af. Dolfijnen zijn roofdieren en ongeschikt om te worden gehouden in gevangenschap. Zwemmen met dolfijnen (in gevangenschap) is ook niet zonder risico.

De overheid moet een divers aanbod van zorgcentra garanderen. Identiteitsgebonden zorgcentra met een landelijke functie moeten ondersteund worden, evenals regionale, kleinschalige ziekenhuizen.

(Ouderen)zorginstellingen moeten rekening houden met lesbiennes, homo- en biseksuelen, transgender mensen en mensen met een intersekse-conditie (LHBTI). LHBTI-vriendelijke zorg moet onderdeel zijn van de kwaliteitseisen voor zorginstellingen.

De Partij voor de Dieren onderschrijft het principe dat mensen beschikken over hun eigen leven, zeker als het gaat om een stervenswens. De samenleving heeft echter ook de verantwoordelijkheid om te voorkomen dat mensen zichzelf als last voor anderen gaan beschouwen of zich niet meer welkom voelen in de samenleving.

Het vastleggen van een wettelijke leeftijdsgrens voor stervenshulp is arbitrair en zou grote maatschappelijke gevolgen hebben. We gaan meer aandacht geven aan herwaardering van ouderdom en het voorkomen van eenzaamheid onder ouderen. Gemeenten en zorgkantoren krijgen voldoende middelen voor een prettig leefklimaat en voldoende activiteiten voor ouderen.

De afgelopen jaren is het maatschappelijk debat over hulp bij zelfdoding, zoals bij mensen die hun leven als voltooid beschouwen, uitgebreid gevoerd. De Partij voor de Dieren hecht aan zelfbeschikking en vindt dat mensen zelf mogen bepalen wanneer ze sterven, op een waardige manier. Hier moet wel een zeer zorgvuldig traject aan vooraf gaan.

De gezondheidszorg moet toegankelijk zijn voor iedereen en dient daarom bij voorkeur kleinschalig en regionaal georganiseerd te worden.
De Partij voor de Dieren is niet voor schaalvergroting en fusies, tenzij die aantoonbare verbeteringen van de kwaliteit van de zorg opleveren.

Solidariteit in de gehandicaptenzorg staat onder druk. Privatisering van de zorg en marktwerking hebben ervoor gezorgd dat veel zorginstellingen voor gehandicapten draaien om winstmaximalisatie en dat gaat ten koste van de patiënt. Als de zorg steeds meer overgelaten wordt aan de markt, raakt de menselijke maat zoek.

Hoewel er gestreefd wordt naar minder bureaucratie, heeft dit in de praktijk eerder geleid tot meer bureaucratie op het gebied van controle, verantwoording en toezicht. De stelling dat de markt efficiënter werkt dan de overheid blijkt in de praktijk dan ook vaak niet te kloppen.

De Partij voor de Dieren wil dat gehandicaptenzorg bij voorkeur kleinschalig en regionaal aangeboden wordt. Daarnaast moeten mensen die als gevolg van een lichamelijke, verstandelijke of psychische handicap uitsluitend onder aangepaste omstandigheden tot regelmatige arbeid in staat zijn, die kans krijgen. In een goed georganiseerde samenleving moeten de talenten van alle mensen tot hun recht kunnen komen.

Solidariteit in de ouderenzorg staat onder druk. Privatisering van de zorg voor ouderen en marktwerking hebben ervoor gezorgd dat veel zorginstellingen voor ouderen draaien om winstmaximalisatie en dat gaat ten koste van de patiënt. Als de zorg steeds meer overgelaten wordt aan de markt, raakt de menselijke maat zoek.
Hoewel er gestreefd wordt naar minder bureaucratie, heeft dit in de praktijk eerder geleid tot meer bureaucratie op het gebied van controle, verantwoording en toezicht. De stelling dat de markt efficiënter werkt dan de overheid blijkt in de praktijk dan ook vaak niet te kloppen.