Sport, tradities, kunst, media

De Partij voor de Dieren is tegen het gebruik van dieren voor amusement. Het welzijn van dieren die gebruikt worden voor evenementen, kunstuitingen, reclamespots, televisieprogramma’s, computergames, levende kerststallen en volksspelletjes, is vaak niet gegarandeerd.

Om stress en andere aantasting van dierenwelzijn te voorkomen, moeten er in elk geval gedragscodes komen voor het gebruik van dieren voor amusement. Dat geldt ook voor het ter vermaak tonen van realiteitsgetrouwe beelden van dieren die het slachtoffer worden van mishandeling en vernedering. Er gaat van zulke beelden een slechte signaalfunctie uit.

(Levende) dieren als decoratie
Dieren worden ook vaak gebruikt als decoratie, zoals gekleurde kuikens met Pasen. De Partij voor de Dieren keurt het gebruik van kuikens met Pasen af. Het kleuren, verkopen en houden van de kuikens levert de kuikens veel stress en leed op. Vele van deze kuikens overleven dan ook maar enkele dagen. Indien de kuikens wel overleven realiseren veel mensen niet dat de kuikens niet klein en schattig blijven. Nadat de kuikens groter zijn gegroeid dumpen mensen veelal de kuikens/kippen, met alle ellende van dien.

De Partij voor de Dieren wil dat er een einde komt aan de extreme praktijken van de duivensport en wil een verbod op de wedvluchten. Bij duivensport sterven veel duiven rond of tijdens een wedstrijd als gevolg van uitputting. Vooral de eenhoksrace is berucht, het evenement waarbij duizenden duiven tegelijk worden losgelaten voor een race van 400 tot 600 kilometer nadat zij weken of maanden zijn getraind.

Ook de lange vluchten waarvoor duiven per vrachtwagen naar een plek in Europa worden vervoerd om van daaruit tot wel 1200 kilometer terug naar huis te moeten vliegen, geven veel problemen. Veel dieren raken daarbij verzwakt en gedesoriënteerd. De verdwaalde duiven belanden in steden of in opvangcentra, waar men zich geconfronteerd ziet met de problemen rond de opvang en verzorging van deze dieren.

De Partij voor de Dieren is tegen ganstrekken. Het is, een wreed, respectloos 'spel' waarbij een speciaal daarvoor gedode gans wordt onthoofd. Dit zogenaamde volksvermaak getuigt van een respectloze kijk op dieren, onder het mom van traditie.

Het is echter een bloederig ritueel, afkomstig uit een tijd dat dieren in de eerste plaats werden gezien als een bron van vermaak. Net als andere middeleeuwse en barbaarse gebruiken zou ganstrekken geen plek moeten hebben in onze maatschappij. Het is onaanvaardbaar dat in deze tijd nog dieren worden gedood ter wille van een volksfestijn.

De Partij voor de Dieren vindt dat overlevingscursussen in het leger waarbij dieren worden gedood verboden moeten worden. Wij vinden dat het goed mogelijk is om de levende dieren te vervangen voor namaakdieren.

Een aantal vrijetijdsbestedingen waarin dieren een belangrijke rol spelen worden aangeduid als 'sport', zoals hengelsport. Sport met dieren is een probleem als de dieren hierbij in hun gezondheid en welzijn worden aangetast. De aantasting van het dierenwelzijn geldt in hoge mate voor hengelen. Hengelen is geen sport. Het is net als jagen een vorm van tijdverdrijf ten koste van dieren. Lange tijd heeft men gedacht dat vissen geen pijn kunnen voelen.

Inmiddels staat onomstotelijk vast dat vissen gevoelens van pijn en stress kunnen ervaren.

Een haak door de lip of in de keel, waarna de vis uit alle macht van de haak probeert los te komen, spartelen in een 'leef'net, op de foto met de hengelaar - dat kan niet zonder pijn en stress. Veel teruggezette vissen zijn dan ook beschadigd en verwond.

De Partij voor de Dieren wil dan ook dat hengelen en viswedstrijden worden verboden.

Mocht een hengelverbod (vooralsnog) niet haalbaar zijn, dan moet hengelen sterk worden ontmoedigd door onder andere het verbieden van vislessen op basisscholen. Daarnaast moet het gebruik van de zeer dieronvriendelijke weerhaken en leefnetten worden verboden.

In de omgang met paarden staat voor de Partij voor de Dieren te allen tijde het welzijn van paarden voorop en is het natuurlijk gedrag van paarden leidend. Paarden zijn kuddedieren en hebben veel baat bij contact met soortgenoten. Dat betekent dat groepshuisvesting de norm moet worden voor de huisvesting van paarden. Paarden moeten voldoende beweging krijgen en over voldoende buitenruimte (met beschutting) beschikken om hun natuurlijke gedrag te kunnen vertonen. Contacten met soortgenoten hoort daar uiteraard bij.

De regels die het paardenwelzijn moeten verbeteren wil de Partij voor de Dieren vastleggen in een wettelijk Paardenbesluit. Daarin zal de mogelijkheid tot het vertonen van natuurlijk gedrag de wettelijke basis vormen.

Ook moeten we stoppen met het gebruik van dwangmiddelen die pijn en stress veroorzaken in de training en dressuur. Nu is het gebruik daarvan nog schering en inslag in de paardensport. Bij springwedstrijden komt het veelvuldig voor dat paarden met geweld gedwongen worden tot niet-natuurlijke activiteiten. Een zweep is een veelgebruikt dwangmiddel bij training, dressuur en wedstrijden. Om een bit te kunnen gebruiken bij paarden moeten er vaak kiezen getrokken worden.

Er komt een minimumleeftijd waarop pony’s en paarden belast mogen worden. Want we zien dat paarden vaak te zwaar belast worden, bijvoorbeeld doordat ze op jonge leeftijd al bereden worden, of te veel gewicht moeten dragen. Dit kan tot schade aan de rug van het paard leiden. In de paardensport worden paarden gemiddeld niet ouder dan acht jaar. Het dier is dan nog maar net volwassen. Maar normaal kan een paard wel 25 tot 30 jaar oud worden.

Er komt een einde aan extreme paardensport zoals, zoals de military en springwedstrijden met steeds hogere hindernissen.

Het meest bloedige volksvermaak in Europa is het stierenvechten. De Partij voor de Dieren is faliekant tegen stierenvechten. Dit volksvermaak moet absoluut verboden worden. De Europese Unie laat het echter helaas nog steeds toe dat dieren worden mishandeld als volksvermaak.

De verklaring in het EU-verdrag dat de Europese Unie 'ten volle rekening houdt met de welzijnsvereisten van dieren als wezens met gevoel' wordt steevast gevolgd door het voorbehoud voor godsdienstige riten, culturele tradities en het regionale culturele erfgoed. De vrijheid tot het uitoefenen van tradities houdt echter op waar mensen- of dierenleed begint.

De Partij voor de Dieren vindt het onacceptabel dat dieren worden geëxploiteerd als gebruiksartikel of ter vermaak van de mens, ten koste van hun welzijn en vrijheid. Het traditionele vermaak met beren in landen zoals Griekenland en Bulgarije is gelukkig zo goed als verdwenen in de EU. Dit is niet te danken aan de inzet van de EU, maar aan de inzet van internationale dierenbeschermingsorganisaties. Dit betekent niet dat de problemen zijn opgelost.

De nog in levend zijnde, gemartelde dansberen hebben wat de Partij voor de Dieren betreft recht op een plek waar zij kunnen herstellen van de ellende die hen is aangedaan. De Partij voor de Dieren is van mening dat de EU een morele plicht heeft om de oprichting van grote natuurlijke opvanggebieden te stimuleren en te ondersteunen. Wij zullen de aandacht blijven vestigen op berenleed, in zowel Europa als daarbuiten.

De Partij voor de Dieren is van mening dat bij het gebruik van levende dieren het doel van het gebruik kritisch moet worden beoordeeld en moet worden afgewogen tegen de consequenties voor het dier.

Verder vindt de Partij voor de Dieren dat er welzijnseisen gesteld moeten worden aan het gebruik van dieren voor kunst- of amusementsdoeleinden. De handelingen moeten niet strijdig zijn met de aard en het natuurlijk gedrag van de dieren en mogen hun welzijn en gezondheid niet schaden of angst en stress veroorzaken. Er dient daarom een toetsingskader ontwikkeld te worden op basis waarvan bepaald kan worden of het verantwoord is om levende dieren in te zetten voor kunst- en amusementsdoeleinden.

De Partij voor de Dieren is blij met het verbod op seks met dieren. Het is goed dat er tegen seksuele handelingen met dieren en tegen het produceren, verspreiden en bezitten van dierenporno opgetreden kan worden. Wel is het een gemiste kans dat deze wet als uitgangspunt heeft dat seks met dieren slechts onwenselijk is vanwege de aantasting van de goede zeden en niet uitgaat van de onwenselijkheid voor het dier.

De Partij voor de Dieren is van mening dat de intrinsieke waarde van het dier centraal zou moeten staan. Hierbij valt ook te denken aan het (onverdoofd) castreren van biggen, het kunstmatig insemineren van dieren en de rol van mensen bij de bevruchting en bevallingen van koeien. Om deze reden zou een verbod op seks met dieren niet alleen in het Wetboek van Strafrecht thuishoren, maar dient het ook in de Wet Dieren te worden opgenomen. Het argument dat dit niet mogelijk zou zijn omdat niet kan worden aangetoond dat dieren onder deze handelingen lijden, is wat ons betreft onzin. Wij gaan liever uit van het voorzorgsprincipe: zolang niet kan worden aangetoond dat het dier niet lijdt, moet je het niet doen.

De Partij voor de Dieren wil een verbod op de verkoop van sierdieren, zoals bijvoorbeeld paaskuikens. Sierdieren worden gekweekt voor het vermaak van mensen. Daarbij wordt niet tot nauwelijks rekening gehouden met het welzijn van het dier zelf.

Dieren worden vaak gebruikt voor mediaoptredens, reclamespots of televisieprogramma’s. Het welzijn van de dieren die gebruikt worden is vaak niet gegarandeerd en voor de meeste dieren levert het verblijf en optreden in een televisiestudio veel stress op.

De Partij voor de Dieren vindt dat er welzijnseisen gesteld moeten worden aan het gebruik van dieren voor evenementen, reclamespots of televisieprogramma´s. De handelingen mogen niet strijdig zijn met de aard en het natuurlijk gedrag van de dieren en mogen hun welzijn en gezondheid niet schaden of angst en stress veroorzaken.

Het verhuren van dieren moet worden verboden, als dat het dierenwelzijn benadeelt. Daarnaast moeten er gedragscodes komen voor het gebruik van dieren in media, evenals voor het ter vermaak vertonen van realiteitsgetrouwe beelden waarin dieren het slachtoffer worden van mishandeling en vernedering. Er gaat van zulke beelden een slechte signaalfunctie uit. Mensen die een klacht in willen dienen tegen een reclame of televisieprogramma kunnen dit doen bij Reclame Code Commissie.