Huis­vesting en verzorging van gezel­schaps­dieren

De Partij voor de Dieren vindt dat bij de aanpak van bijtincidenten vooral naar de fokker, de eigenaar en het gedrag van de hond moet worden gekeken en dus niet eenzijdig naar het ras en de fysieke kenmerken, zoals ten tijde van de mislukte Regeling Agressieve Dieren (RAD) gebeurde. Het probleem wordt niet opgelost door alle honden van een bepaald ras over één kam te scheren.

Het probleem van bijtincidenten begint al bij de malafide fokker die ouderdieren specifiek selecteert op agressie en kracht. Een effectieve aanpak van bijtincidenten begint dan ook bij de aanpak van de broodfok. De sjoemelhandel, vaak via Facebook of Marktplaats, van fokkers die zogenaamd een incidenteel nestje hebben, maar achter de schermen een enorme puppyfabriek runnen. Een verkoopverbod van dieren via Facebook en Marktplaats helpt om deze malafide fokkerij tegen te gaan.

De Partij voor de Dieren is voorstander van een verplichte cursus voor alle toekomstige hondeneigenaren. Niet alleen om bijtincidenten te voorkomen, maar ook om dierenwelzijn te verbeteren en impulsaankopen tegen te gaan. Belangrijk hierbij is vóór invoering van de verplichte cursus duidelijke afspraken te maken over de precieze leerdoelen en over de hondeninstructeurs die de cursussen gaan geven.

De PvdD vindt dat het voorkomen van bijtincidenten een landelijk probleem is en dat het Rijk meer de regie moet nemen. Problemen met broodfokkers en illegale puppyhandel overstijgen gemeente-, provincie- en zelfs landsgrenzen en zijn te groot en te complex om vooral door gemeenten te worden aangepakt.

Iedere gemeente heeft op grond van artikel 226 van de Gemeentewet het recht om hondenbelasting te heffen. Het is echter een recht, en geen verplichting. De gemeente die ervoor kiest hondenbelasting te heffen, is vrij in de besteding van deze inkomsten. Veelal worden de inkomsten dan ook besteed aan zaken die niets met honden of andere dieren te maken hebben.

De Partij voor de Dieren vindt dit een onjuiste manier om aan overheidsinkomsten te komen en wil de hondenbelasting dan ook afschaffen. Gemeenten die nog wel hondenbelasting heffen, moeten die opbrengsten besteden aan voorzieningen die rechtstreeks aan honden of andere dieren ten goede komen. Bijvoorbeeld voor de aanleg van hondentoiletten, de uitbreiding van uitrengebieden en voorlichtingsprogramma's op scholen over huisdieren.

In de Gemeentewet staat welke belastingen de gemeente kan heffen. Hierin is de mogelijkheid opgenomen tot het heffen van een hondenbelasting (artikel 226). Kattenbelasting staat echter niet vermeld in deze wet. Daarom mogen gemeenten geen kattenbelasting heffen. De Partij voor de Dieren vindt het heffen van belasting op het houden van dieren een onjuiste manier om aan inkomsten te komen en is daarom niet voor een kattenbelasting, en evenmin voor een hondenbelasting.

De Partij voor de Dieren vindt medische verzorging van dieren geen luxeproduct.

Daarom moet het BTW-tarief voor de dierenarts en andere medische zorg naar het 0%-tarief. Medische zorg voor dieren is namelijk geen luxe, maar noodzaak.

Voor een bezoek aan de dierenarts geldt nu het hoge btw-tarief van 21%. Alle veterinaire handelingen zoals consulten, onderzoeken, operaties en ook diergeneesmiddelen die door de dierenarts zelf worden toegediend, vallen onder dit tarief.

De medische verzorging van dieren moet zo min mogelijk gehinderd worden door de financiële situatie van de verzorger van het dier. Ook huisdieren van mensen met een minimuminkomen moeten de medische zorg krijgen die zij nodig hebben.

De Partij voor de Dieren is voorstander van chippen van honden en katten. De PvdD pleit voor een landelijke Identificatie & Registratieplicht voor katten. Voor honden is identificatie en registratie sinds 1 april 2013 verplicht. De chip zorgt ervoor dat de eigenaren van dode of vermiste dieren teruggevonden worden en gaat diefstal en illegale handel tegen.

Daarnaast worden mensen geremd om hun huisdier zomaar te dumpen en kan het zwerfkattenprobleem goed aangepakt worden. Het chippen van katten en honden veroorzaakt geen ongemakken voor het dier en zal er alleen toe leiden dat dieren minder vaak de dupe worden van menselijk handelen.

De Partij voor de Dieren is geen voorstander van het aankleden van dieren.

Het belang van het dier staat hierbij namelijk in veel gevallen niet centraal, maar louter het vermaak van de mens. Middels kleding en accessoires willen mensen hun dieren vermenselijken. Wij zouden juist graag zien dat dieren in hun waarde gelaten worden en vrij zijn om hun specifieke soorteigen gedrag te vertonen. Een functioneel dekje ter bescherming tegen regen of kou is prima, maar veel kleding en accessoires belemmeren honden in hun bewegingsvrijheid. Een hond is een dier met eigen behoeften en geen kind, knuffel of statussymbool.

De Partij voor de Dieren is voorstander van dierenartsenpraktijken voor minima.

De economische crisis van 2008 liet zien dat minima hard geraakt werden. Er werd steeds meer bezuinigd op noodzakelijke of preventieve zorg voor huisdieren. Dit kan zorgelijke contouren aannemen waarbij de gezondheid van huisdieren verslechtert. De Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde heeft geconstateerd dat een bezoek aan de dierenarts werd uitgesteld totdat een dier er ernstig aan toe was. Het kwam zelfs voor dat eigenaren hun dier moesten laten inslapen, omdat ze uit kostenoverwegingen hun huisdier niet konden laten behandelen.

In Rotterdam is in 2006 de eerste dierenartsenpraktijk voor minima geopend. De Dierenbescherming Rijnmond wil deze groep mensen en dieren de helpende hand bieden. Huisdierenbezitters die zich kunnen legitimeren en kunnen aantonen dat zij een uitkering hebben, kunnen van deze praktijk gebruik maken. Door steun van de Dierenbescherming Rijnmond en diverse sponsoren kunnen de tarieven laag gehouden worden. Ook in Amersfoort zit een dierenkliniek waar huisdiereigenaren met een laag inkomen terecht kunnen.

De Partij voor de Dieren pleit ervoor dat er meer dierenartsenpraktijken voor minima worden gerealiseerd.

De Partij voor de Dieren vindt de oprichting van een voedselbank voor dieren een goed initiatief. Mensen met een minimuminkomen kunnen zo alsnog voor hun huisdieren zorgen. Wij pleiten er echter ook voor dat verkopers van gezelschapsdieren goede voorlichting geven bij de aanschaf van een dier, zodat de koper het dier op een welzijnsvriendelijke manier kan houden en weet dat het houden van een gezelschapsdier kosten met zich mee brengt.

De Partij voor de Dieren vindt dat mensen de mogelijkheid moeten hebben hun huisdier mee te nemen als zij in een instelling of seniorencomplex gaan wonen. In veel gevallen is dat niet alleen beter voor het dier, maar ook voor het baasje. Zo voorkom je dat het dier in een asiel terecht komt.

Wij pleiten dan ook voor het versoepelen van de regels hiervoor. Wel moet altijd het welzijn van het dier voorop staan. Daarom moet worden voorzien in hulp bij de zorg voor de dieren van mensen die dat nodig hebben. Een voorstel van de Partij voor de Dieren waarin de regering wordt gevraagd in overleg te gaan met brancheorganisaties om dit mogelijk te maken is eind 2017 aangenomen in de Tweede Kamer.

De Partij voor de Dieren is van mening dat huisdieren verzorgd en gehuisvest moeten worden naar hun eigen behoeften. De keuze voor biologisch voer heeft daarbij de voorkeur. Hoogwaardig voedsel is belangrijk voor het welzijn van dieren en behoort tot hun eerste levensbehoefte.

Op de specifieke diersoort afgestemde voeding wordt over het algemeen beschouwd als luxe. Voeding voor huisdieren is daarom nog steeds ondergebracht in het hoge BTW-tarief. Dit in tegenstelling tot voeding voor dieren in de vee-industrie. De Partij voor de Dieren wil dat diervoeding voor alle gehouden dieren in het lage BTW-tarief ondergebracht worden.

De Partij voor de Dieren vindt dat de overheid verantwoordelijkheid moet nemen voor dieren in nood, ook in geval van een ramp. Mensen in acute nood kunnen altijd een beroep op politie en brandweer doen. Hulp van deze instanties is geen dienstverlening, maar noodzakelijke hulp.

De Brandweerwet spreekt van beperken en bestrijden van gevaar voor mensen en dieren bij ongevallen anders dan bij brand. Formeel is hiermee ook de hulpverlening aan dieren geborgd in noodsituaties. In de praktijk blijkt hulp voor dieren echter veel minder vanzelfsprekend en zijn het vooral maatschappelijke organisaties die zich hierom bekommeren.

Sommige nooddiensten vinden het redden van een koe uit de sloot geen noodhulp, maar een dienstverlening. Een dienst die dus ook geweigerd kan worden. Dieren moeten daarom een vaste plaats krijgen in de draaiboeken van hulpdiensten en in rampenplannen. Dierenambulances moeten net als andere hulpdiensten vergunningen krijgen om snel ter plaatse te kunnen zijn om noodhulp te verlenen aan dieren, zoals een vergunning om over een bus- of trambaan te rijden.

De Partij voor de Dieren pleit ook voor een versterking van de Dierenpolitie, dat sinds haar oprichting al vele verwaarloosde en mishandelde dieren heeft kunnen helpen, maar te maken heeft gekregen met bezuinigingen.

De Partij voor de Dieren wil regels voor het houden en het welzijn van paarden: een wettelijk Paardenbesluit.

Zowel op het gebied van huisvesting en verzorging als in de handel, op maneges en in de (top)sport zijn vele misstanden en schrijnende toestanden te vinden. Het aantal meldingen van verwaarlozing neemt jaarlijks toe. Paarden en pony's vormen een van de (vele) vergeten groepen in het dierenwelzijnsbeleid van de overheid. Dat moet veranderen. Huisvestingsnormen moeten tegemoet komen aan de natuurlijke behoefte van het paard, zodat eenzame opsluiting tot het verleden behoort. Veel gedrags- en gezondheidsproblemen bij paarden worden veroorzaakt door ondeugdelijke huisvesting en een tekort aan lichaamsbeweging.

In een Paardenbesluit zoals de PvdD dat voor zich ziet, wordt in elk geval vastgelegd dat bij huisvesting van paarden rekening gehouden moet worden met het natuurlijke gedrag, zoals de mogelijkheid om contact te maken met soortgenoten en dagelijkse weidegang. Ook bevat het regels om het welzijn van paarden en pony's in training en bij berijden te waarborgen, zoals een minimumleeftijd waarop het dier belast mag worden en een verbod op schadelijke trainingsmiddelen. Verder moeten paardenmarkten verboden worden, om misstanden en onnodig gesleep met dieren te voorkomen.

De Partij voor de Dieren wil dat materialen die voor dieren worden verkocht bijdragen aan de mogelijkheid dat dieren naar hun aard kunnen leven. Er moeten strikte welzijnsnormen voor dierbenodigdheden als hokken, kooien, riemen en trainingsmateriaal komen.

Konijnenhokken waarin een konijn niet eens rechtop kan zitten, vissenkommen waarin vissen een vroege dood wacht en pijnlijke schokbanden voor de training van honden moeten worden verboden. Dierenwinkels en tuincentra staan vol met dierbenodigdheden, zoals hokken, kooien en kommen, die helemaal niet geschikt zijn om dieren in te huisvesten. Dit leidt tot onbedoelde, maar ernstige aantasting van het welzijn van het dier.

Het welzijn van konijnen in Nederland is onder de maat. Konijnen kunnen wel twaalf tot veertien jaar oud worden, maar veel konijnen die als huisdier worden gehouden worden niet ouder dan twee of drie jaar. Dat komt meestal door verkeerde huisvesting, verkeerd voedsel of door ziektes.

Het is belangrijk dat konijnen op een goede manier worden gehouden met voldoende ruimte, soortgenoten en beweging. Konijnen zijn sociale dieren, dat betekent dat ze behoefte hebben aan het gezelschap van soortgenoten. Daarnaast moeten ze hun natuurlijk gedrag kunnen vertonen, zoals rennen en graven. Dierenwinkels en tuincentra staan vol met dierbenodigdheden zoals hokken en kooien die helemaal niet geschikt zijn voor konijnen.

Veel konijnen krijgen verkeerd voedsel. Eetproblemen, pijn en stress kunnen elkaar versterken waardoor het konijn kan stoppen met eten en de darmen stil komen te liggen. Dat kan tot de dood van het konijn leiden.

Ook worden konijnen lang niet altijd gevaccineerd, waardoor de dieren ziek kunnen worden. De Partij voor de Dieren raadt aan om konijnen in het voorjaar te laten vaccineren tegen de dodelijke ziektes myxomatose, VHS en VHS2 (deze drie vaccins zitten in één 'cocktail').

Voor meer informatie kan altijd gekeken worden op de website van het Landelijk Informatiecentrum Gezelschapsdieren (LICG): https://www.licg.nl/

De Partij voor de Dieren vindt dat elke gemeente moet zorgen voor een structureel potje met geld voor gewonde (zwerf)dieren. Een dierenarts heeft bij zijn benoeming een eed afgelegd waardoor hij gewonde dieren geen zorg mag onthouden. Bij een gewond dier zonder eigenaar, of waarvan de eigenaar niet zo snel te achterhalen valt, is de dierenarts toch verplicht het dier te helpen, "op te lappen" of in te laten slapen als dat de beste oplossing voor het dier is.

De kosten die de dierenarts hierbij maakt kunnen hoog oplopen, en zijn voor zijn of haar rekening. Om ervoor te zorgen dat elk dier de zorg krijgt die nodig is, is het belangrijk afspraken te maken tussen gemeente, dierenartsen, asielen en/of de lokale dierenbescherming over de financiering van deze kosten.

Goudviskommen zijn door de ronde vorm niet geschikt voor goudvissen. Er zijn grotere temperatuursverschillen dan in een gewoon aquarium, de dieren kunnen zich niet oriënteren, er is te weinig zwemruimte, te weinig zuurstof, geen plaats voor plantjes en zand en/of steentjes. Vissen zijn dieren met gevoel en bewustzijn, zij nemen veel meer waar, dan men vroeger ooit vermoed heeft. Zij communiceren met elkaar via bewegingen, geluiden, kleur- en lichtsignalen, terwijl zij met hun extra zintuig, de zijlijn die aan weerskanten van het lichaam loopt, minieme bewegingen in het water kunnen waarnemen.

Door zuurstofgebrek komen vissen die gehouden worden in een kom, vaak vroegtijdig aan hun einde. Een goudvis wordt in een kom gemiddeld twee á drie jaar oud, terwijl zij in de natuur twintig á dertig jaar kunnen worden. De Partij voor de Dieren vindt deze vorm van dieren houden een vorm van dierenmishandeling, omdat het welzijn van de vissen ernstig geschaad wordt. In Duitsland (waar de vissenkom verboden is) is voor een aquarium met goudvissen een minimuminhoud van 200 liter bij wet verplicht gesteld. De Partij voor de Dieren is voorstander van een verbod op de goudviskom.

De voorlichting over de aard, natuurlijke behoeften en verzorging van dieren laat te wensen over en is vaak zelfs helemaal verkeerd. Zo worden sociale dieren als cavia’s en konijnen nog altijd solitair verkocht en wordt foutieve informatie gegeven over het hanteren en verzorgen van dieren. Dierenwinkels en tuincentra staan zelfs vol met dierbenodigdheden zoals hokken, kooien en kommen die helemaal niet geschikt zijn om dieren in te huisvesten. Dit leidt tot onbedoelde maar ernstige aantasting van het welzijn van het dier.

De Partij voor de Dieren wil daarom dat een dier pas daadwerkelijk kan worden gekocht na kennisname over de aard, natuurlijke behoeften en verzorging van het dier én na een bedenktermijn.