Groeiend verzet tegen vrij­han­dels­ver­dragen

Onze idealen

• Nederland trekt (definitief) haar steun in voor verdragen met onder meer de Verenigde Staten, Mercosur, Canada (CETA), Mexico, Thailand, Indonesië, Australië en Nieuw- Zeeland.
• Als er toch vrijhandelsverdragen worden afgesloten door de EU, moeten alle lidstaten daarmee instemmen en zijn landbouw- en investeringsbescherming in ieder geval geen onderdeel van dat verdrag. Uiteindelijk krijgt de Nederlandse burger het laatste woord door middel van een bindend correctief referendum.
• Verdragen waarin investeringsbescherming (ICS of ISDS) opgenomen zit, worden door Nederland opgezegd. Voorbeelden van dergelijke verdragen zijn CETA en het Energiehandvest (ECT).
• De EU stopt onmiddellijk de onderhandelingen met China over een investeringsverdrag.

Het denken over vrijhandelsverdragen is onder aanvoering van de Partij voor de Dieren definitief gekanteld. Voor het eerst in de geschiedenis keerde een meerderheid van de Tweede Kamer zich dankzij de Partij voor de Dieren tegen een door de EU afgesloten vrijhandelsverdrag; het EU-Mercosur-verdrag met de Zuid-Amerikaanse landen Brazilië, Argentinië, Uruguay en Paraguay.

Waar de Nederlandse politiek de afgelopen decennia in meerderheid stond te juichen als de EU nieuwe vrijhandelsdeals afsloot, was dat nu precies andersom. In zowel de Tweede Kamer als de Nederlandse samenleving is het besef flink gegroeid dat deze vrijhandelsverdragen alleen ten goede komen aan een handjevol multinationals, terwijl kwetsbare waarden door zulke deals als eerste in de verdrukking komen.
Ook in de rest van de wereld is het verzet tegen deze verdragen de laatste jaren fors toegenomen. Boeren, wetenschappers en milieuactivisten hebben hun handen ineengeslagen en verzetten zich steeds luidruchtiger en effectiever tegen deze ontwrichtende handelsdeals. En dat is maar goed ook. Wereldwijde vrijhandel, met name in landbouwproducten als soja voor veevoer, vlees en palmolie, leidt tot grote problemen voor het klimaat en de biodiversiteit. Voorbeelden zijn ontbossing en verwoestijning van kwetsbare natuurgebieden zoals de Amazone, de Cerrado (Brazilië) en het regenwoud in Zuidoost-Azië.

De coronacrisis heeft ons met de neus op de feiten gedrukt: ook uit eigenbelang moet de mens oerbossen en regenwouden ongemoeid laten. Economische activiteiten in kwetsbare natuurgebieden leiden ertoe dat de mens steeds meer in aanraking komt met in het wild levende dieren. Hierdoor neemt het risico op het overspringen van virussen en bacteriën van dier naar mens snel toe en daarmee wordt de kans op het ontstaan van nieuwe zoönosen alsmaar groter. Een zoönotische pandemie pakt, zoals iedereen heeft kunnen ervaren, rampzalig uit voor de volksgezondheid, de geestelijke gezondheid, menselijke interactie, cultuur en de economie. Handen af van het regenwoud is ook voor de mens letterlijk van levensbelang.

Op dit moment onderhandelt de EU met een aantal landen, waaronder de Verenigde Staten, Australië, Thailand en Indonesië over vrijhandelsverdragen. De Partij voor de Dieren wil dat die onderhandelingen worden gestopt, net als de onderhandelingen over verdragen met investerings-bescherming. Deze bescherming zorgt ervoor dat multinationals extra rechtsbescherming krijgen, bóvenop de normale rechten die ze toch al hebben. Onder dreiging van claims kunnen deze multinationals het beleid van regeringen, waaronder de Nederlandse, in hun voordeel beïnvloeden. Dit is met name een grote sta-in-de-weg voor een ambitieus klimaatbeleid, en tast de democratische rechtsstaat aan.

De Partij voor de Dieren wil dat het klimaat, biodiversiteit, de volksgezondheid, mensen- en dierenrechten en regionale landbouw het uitgangspunt worden van handelsbeleid, niet de kortetermijnbelangen van multinationals en de agro-industrie. Daarmee kiezen we de kant van milieu- en mensenrechtenbeschermers overal ter wereld. We hebben goed geluisterd naar de noodkreten van activisten uit onder meer Canada, Brazilië, Indonesië en China om te stoppen met vrijhandels- en investeringsverdragen die ten koste gaan van lokale gemeenschappen, mensenrechten, de natuur en de dieren, en het wordt tijd voor een kabinet dat ook te doen.