De wolf is terug in Nederland. 150 jaar nadat de wolf door bejaging uitgeroeid was in Nederland, is het Nederlandse ecosysteem nu zo ontwikkeld dat de wolf zich hier weer thuis voelt. Dat is geweldig nieuws, want met hulp van de wolf kan het Nederlandse ecosysteem zich op een meer natuurlijke wijze ontwikkelen.
Om de wolf van uitsterven te redden is deze sinds 1982 beschermd in Europa. Sinds 2012 staat de wolf op initiatief van de Partij voor de Dieren in Nederland op de lijst met beschermde inheemse soorten. Dit betekent dat hij niet bejaagd, gevangen of gedood mag worden. De Partij voor de Dieren streeft naar behoud van de beschermde status van de wolf. Er moet streng gehandhaafd worden om illegale bejaging te voorkomen. Daarnaast is goede publieksvoorlichting belangrijk, met name aan hondenbezitters en particulieren of boeren met (klein)vee.
Wolven eten voor meer dan 90% zwakke hoefdieren in het wild, zoals reeën en zwijnen. Hierdoor blijft wintersterfte uit en veranderen hoefdieren hun gedrag waardoor zeldzame planten kunnen kiemen. Bovendien zijn de kadavers van de hoefdieren weer voer voor andere soorten, zoals de vos en de das. Zo bevordert de aanwezigheid van de wolf de ontwikkeling van het natuurlijke ecosysteem en biodiversiteit in positieve zin.
Het is van belang dat (klein)vee goed wordt beschermd. Een schrikdraadraster om de weide, en het kleinvee ’s nachts in de stal houden, zijn goede methoden om de wolf te weren.
Voor mensen ongevaarlijk
Wolven zijn van nature schuw en zullen mensen juist uit de weg gaan. Uit onderzoek blijkt dat het zeer zeldzaam is dat een wolf een mens aanvalt, en meestal is dit het gevolg van uitlokkend gedrag van de mens.
Het gaat slecht met de weidevogel in Nederland. De grutto, in 2015 verkozen tot nationale vogel, staat zelfs op de Rode Lijst van bedreigde diersoorten.
De belangrijkste oorzaak van de afname van weidevogels is de intensieve landbouw. Door die intensieve landbouw verandert de leefomgeving van de weidevogel snel en is er voor deze vogels steeds minder voedsel te vinden.
Weidevogels hebben behoefte aan de dekking van hoog kruidenrijk grasland, waar voldoende insecten te vinden zijn die als voedsel kunnen dienen. De monocultuur van eiwitrijk gras dat intensief bemaaid wordt, berooft de weidevogels in snel tempo van hun leefgebied. Kruiden, bloemen en daarmee insecten komen hier niet of nauwelijks meer voor. Het kunstmatig laag houden van het waterpeil en het gebruik van landbouwgiffen komen daar nog eens bij. De kruiden- en bloemenrijke weilanden die Nederland kende zijn veranderd in ‘groene woestijnen’, waar weidevogels geen enkele kans meer maken.
De zorgwekkende afname van de weidevogels in Nederland is niet te wijten aan de vos. Toch wordt dit dier door boeren en jagers graag aangewezen als schuldige. Hiermee wordt de jacht op de vos goedgepraat. De wijze waarop de intensieve landbouw het landschap verschraalt moet aangepakt worden, niet de vos.
Op Bonaire, Saba en Sint-Eustatius zijn de flora en fauna zeer bijzonder. Er komen koraalriffen, zeldzame wilde orchideeën en meer dan 10.000 dieren voor, waaronder flamingo's en leguanen. De Partij voor de Dieren vindt dat deze natuur goede bescherming verdient. We willen dat de Rijksoverheid via regels, handhaving, kennis en financiële steun bijdraagt aan het behoud van de natuur op en rond de BES-eilanden. De bescherming van de kwetsbare koraalriffen moet hierbij prioriteit krijgen.
De Partij voor de Dieren is tegen het uitzetten van dieren en zou de oorspronkelijke opzet van de Oostvaardersplassen dan ook nooit gesteund hebben.
Maar nu de edelherten, heckrunderen en konikpaarden er eenmaal in het wild leven, is het belangrijk dat de dieren zoveel mogelijk met rust worden gelaten, en dat de kuddes hun natuurlijke gedrag kunnen vertonen, met zo min mogelijk ingrijpen van de mens.
Tegelijkertijd heeft de mens wel de plicht om onnodig lijden te voorkomen. Dat vraagt om een zorgvuldig afgewogen oordeel over wat goed is voor de individuele dieren en voor de kuddes als geheel.
De Partij voor de Dieren bezoekt het gebied regelmatig en onderhoudt intensief contact met dierenartsen, dierenwelzijnsexperts en andere deskundigen. Ook hebben we uitgebreid gesproken met de dierenwelzijnsexperts van de commissie-Gabor, de commissie die in opdracht van het kabinet advies heeft uitgebracht over de grote grazers in het gebied. Bij het wegen van argumenten, opties en adviezen, stellen we steeds het welzijn van de dieren voorop.
De Partij voor de Dieren is tegen het gebruik van bladblazers. Bladblazers zijn vies, luidruchtig en slecht voor het milieu. De Partij voor de Dieren wil dat het gebruik van bladblazers voor particulieren verboden wordt. Gemeentes moeten het ‘nee, tenzij’ principe hanteren; alleen als er geen alternatieven zijn (bijvoorbeeld voor het vrijhouden van wegen) mag een elektrische bladblazer gebruikt worden. Hiervoor moeten strenge geluidsnormen gelden.
Een bladblazer met een benzinemotor stoot CO2 en giftige stoffen uit en is erg slecht voor de luchtkwaliteit. De meeste blazers zijn net zo luidruchtiger als een kettingzaag en zorgen voor ernstige geluidsoverlast en soms zelfs gehoorbeschadiging. Bovendien is het een vorm van energieverspilling, er zijn tenslotte goede alternatieven voor het verplaatsen van herfstbladeren. Daarnaast kunnen in veel gevallen de bladeren beter blijven liggen; vogels profiteren van in afgevallen blad levende insecten, wormen en spinnen en de bladeren zijn een vorm van natuurlijke bemesting en daarmee goed voor de bodem. In sommige staten in de VS is de bladblazer om bovenstaande redenen al verboden.
De Partij voor de Dieren vindt dat bomen niet zomaar gekapt mogen worden. Tien procent van de monumentale bomen in Nederland blijkt verdwenen in de afgelopen tien jaar. Juist oude bomen vervullen een belangrijke rol in grondwaterbeheer, zuurstofproductie, opname van koolzuurgas, en als leverancier van nestgelegenheden voor vogels en vleermuizen. Het is belangrijk dat medewerkers bij gemeenten hiervan op de hoogte zijn, zodat er geen bomen gekapt worden omdat ze 'in de weg' staan, of 'frustrerend zijn' bij de bouw van huizen, kantoren, wegen en andere bouwprojecten. De Partij voor de Dieren vindt bovendien dat de politie meer prioriteit moet geven aan aangiften van illegale kap van bomen en de verstoring van rust- en nestelplaatsen. Deze worden nu door de politie vaak niet behandeld, of alleen pro forma.
Het coronavirus is een zoönose; een infectieziekte die is overgesprongen van dier op mens. Net zoals eerder gebeurde met SARS, hiv/aids, MERS, ebola, zika, de Mexicaanse griep en Q-koorts. Deze gebeurtenis in China heeft een pandemie veroorzaakt. Ondanks de heftige maatregelen die regeringen over de hele wereld namen om de opmars van het virus te vertragen, zijn miljoenen mensen ziek geworden en gestorven.
De coronacrisis raakt iedereen. Jong en oud, ziek en gezond. Maatregelen om het coronavirus in te dammen vragen daarom om solidariteit. Daarbij moeten we varen op de kennis van wetenschappers van uiteenlopende disciplines. Om de zorg bereikbaar te houden voor de mensen die dat nodig hebben, of dat nu is vanwege COVID-19 of een kankerbehandeling, moeten maatregelen genomen worden tegen het virus. Maar de regering moet ook veel meer investeren in de basisgezondheid en in ons zorgstelsel.
Zorgvuldige afweging maatregelen
Daarnaast moeten we op zoek blijven naar de juiste balans. Want de maatregelen om het virus in te dammen zijn ontwrichtend voor de samenleving. Kinderen en jongeren konden niet naar school, ondernemers zagen hun levenswerk verloren gaan. Om de volksgezondheid te beschermen mag de overheid vergaand ingrijpen in onze levens. Maar daarbij is het de plicht van de overheid om zich bij iedere maatregel af te vragen of de kosten opwegen tegen de baten. Of het inperken van grondrechten zoals de vrijheid van vereniging en de lichamelijke integriteit wel in verhouding staat tot het doel.
Voor de Partij voor de Dieren staat deze afweging gedurende de coronacrisis centraal. Hierdoor kwamen wij bij sommige maatregelen tot een andere conclusie dan de regering. De coronaspoedwet hebben wij niet gesteund. Ook stemden wij tegen de avondklok, de coronapas en de mondkapjesplicht.
Voorkom nieuwe zoönose-uitbraken
Daarnaast heeft de Partij voor de Dieren bij iedere gelegenheid benadrukt dat de coronacrisis het gevolg is van het vernietigende menselijke ingrijpen in de natuur. Virologen waarschuwen al jaren dat de wereldwijde ontbossing, de handel in wilde dieren en de grootschalige veehouderij steeds grotere risico's vormen op het ontstaan van nieuwe zoönosen en pandemieën. De rol van Nederland moet daarbij niet onderschat worden. Ons land is een grote importeur van ontbossingsproducten als palmolie en soja voor veevoer. We hebben bovendien de hoogste veedichtheid ter wereld. Daarnaast vormen Schiphol en de Rotterdamse haven een belangrijke spil in de wereldwijde handel in wilde dieren.
De Partij voor de Dieren vindt dat natuurgebieden beschermd moeten worden. Het verstoren van een natuurgebied door in beschermde bossen met motors te crossen moet volgens de Partij voor de Dieren bestreden worden.
De vaak extreem hete zomers en het bijbehorende regentekort zijn gevolgen van de klimaatverandering. Maar een belangrijke oorzaak van de droogte ligt in het Nederlandse landgebruik. In veel landbouwgebieden wordt het grondwaterpeil kunstmatig laag gehouden. Op die manier is de landbouwgrond droog genoeg om tractoren en zware landbouwvoertuigen op de akkers en de velden te laten rijden. Op vochtige grond is dat veel lastiger. Daarom worden in het voorjaar grote hoeveelheden water weggepompt en geloosd in rivieren. Dat kunstmatig laag houden van het waterpeil heeft ook grote gevolgen voor de natuur, want ook daar daalt het waterpeil. Daarnaast is de landbouwsector tevens grootverbruiker van grondwater, oppervlaktewater én leidingwater voor kunstmatige landbouwberegening in de zomer. Door het veel te lage grondwaterpeil, de lange periodes van droogte en een oneerlijke verdeling van water komen dieren en natuur in de knel.
De Partij voor de Dieren ziet droogte als één van de meest urgente problemen in het waterrijke Nederland en wil middels dynamische waterpeilen en een eerlijke verdeling het waterbeleid weer gezond krijgen. De Partij voor de Dieren wil dat bij de verdeling van water de prioriteit ligt op maximale bescherming en behoud van natuur. Ook een daadkrachtig klimaatbeleid, waar onder andere een krimp van de veestapel en de luchtvaart in zijn opgenomen, is een belangrijke voorwaarde om droogte te voorkomen.
De Partij voor de Dieren kiest voor aanpakken bij de bron in plaats van symptoombestrijding. De sterke groei van de populaties eikenprocessierupsen is in de eerste plaats een gevolg van de biodiversiteits- en klimaatcrises. Die kunnen alleen worden aangepakt door de invloed van de mens op de natuur terug te dringen.
Verschillende natuurlijke vijanden van de processierups, zoals de sluipwesp en de koolmees, lijden momenteel ernstig onder de intensieve landbouw. Hun aantallen lopen terug als gevolg van gebruik van landbouwgif en structureel veel te hoge stikstofuitstoot en bijbehorende verzuring van de natuur. De stijgende temperaturen zijn een andere verklaring voor de toename van het aantal processierupsen. De processierups is een van de insectensoorten die als gevolg van klimaatverandering op zoek is naar een nieuwe woonplek.
Daarnaast zijn effectieve ecologische, non-chemische methodes bekend. Experimenten met het zaaien van planten en het plaatsen van nestkasten om de natuurlijke vijanden van de processierups te lokken, laten zeer goede resultaten zien. De Partij voor de Dieren wil structureel meer fondsen vrijmaken voor onderzoek naar dit soort ecologische methoden.
Voor de Partij voor de Dieren zijn hekken in natuurgebieden een doorn in het oog. Zij vormen vaak een onnodige barriëre voor de wandelaar en verstoren het aanzicht van het landschap. De Partij voor de Dieren zal zich dan ook inzetten om het aantal hekken in natuurgebieden en het platteland terug te brengen. Daarnaast wil de Partij voor de Dieren dat de natuur vrij wordt van prikkeldraad en het nu aanwezige prikkeldraad verwijderd wordt.
Binnen het internationale verdrag voor het beschermen van diersoorten, CITES genaamd, zijn helaas vrijstellingen opgenomen voor de jacht op bedreigde diersoorten. Hierdoor wordt het jagers uit binnen- en buitenland mogelijk gemaakt om bedreigde diersoorten als olifanten, tijgers en leeuwen te schieten. Deze zogenaamde trofeejachten worden toegestaan als bepaalde diersoorten om welke reden dan ook 'beheerd' moeten worden. Maar deze vrijstellingen zijn slecht controleerbaar en moeten daarom ook afgeschaft te worden.
De Partij voor de Dieren pleit ervoor om reizen die worden georganiseerd om bedreigde en beschermde diersoorten dood te schieten, te verbieden. Daarnaast vinden wij dat de EU-lidstaten jachttoeristen moet kunnen vervolgen wanneer deze Europese ingezetenen bedreigde diersoorten buiten Europa bejagen.
Ook het in Nederland organiseren van jachtreizen waarbij de jacht wordt aangeboden op soorten die in Nederland niet bejaagbaar zijn, moet worden verboden.
De Partij voor de Dieren is tegen het rapen van kievitseieren. Het uitoefenen van een hobby of het in stand houden van een cultuurhistorische traditie mag niet ten koste van dieren. De belangen van dieren en de natuur mogen niet ondergeschikt worden gemaakt aan menselijke tradities. Het rapen van kievitseieren is alleen in Friesland door de rechter toegestaan. De Partij voor de Dieren vindt dat ook daar het rapen van kievitseieren verboden moet worden. In 2015 heeft de Raad van State het rapen voor dat jaar verboden.
Natuur en biodiversiteit staan zwaar onder druk, ook in Nederland. De afgelopen honderd jaar zijn de populaties van de inheemse wilde soorten een derde kleiner geworden. Dat wordt mede veroorzaakt doordat de natuur in Nederland bestaat uit grotere en kleinere geïsoleerde gebieden. Het op elkaar laten aansluiten van natuurgebieden (Ecologische Hoofdstructuur, EHS) maakt de natuur sterker, bevordert biodiversiteit en vergroot de kansen op het voortbestaan van soorten. Ook biedt het ruimte voor de spontane terugkeer van dieren die hier van oorsprong voorkwamen. De Partij voor de Dieren wil dan ook dat de EHS in zijn geheel en zonder vertraging wordt aangelegd. Robuuste verbindingszones, zoals het Oostvaarderswold, moeten prioriteit krijgen.
Verreweg de grootste bedreiging voor de natuur in Nederland wordt gevormd door de ammoniakuitstoot van de veehouderij en de intensieve landbouw. Driekwart van de Nederlandse natuurgebieden wordt structureel te zwaar belast door ammoniak. Ook de kunstmatig lage waterstanden ten behoeve van de landbouw zijn funest voor de natuur. De Partij voor de Dieren vindt dat waterstanden niet langer aangepast moeten worden aan de landbouw, maar aan de behoeften van de natuur. Daarnaast is onder druk van de landbouwlobby het natuurbeschermingsbeleid steeds verder ondermijnd. De PvdD wil dat de aantasting van de natuur bij de wortel wordt aangepakt, waardoor ook de beheerskosten omlaag kunnen. Daarom moet de vee-industrie rondom natuurgebieden versneld afgebouwd worden. De gelden die hiervoor beschikbaar zijn, moeten worden ingezet voor sanering, en niet voor verplaatsing van de vee-industrie. Bovendien moet er een einde komen aan de financiering van de vee-industrie met middelen die voor natuurherstel bedoeld zijn. Ook in de vee-industrie moet de vervuiler betalen, dus wij willen geen subsidies meer voor luchtwassers of emissiearme stalsystemen. Afgelopen decennia hebben het Rijk en de provincies veel activiteiten, in het bijzonder uitbreidingen van veestallen, toegestaan of gedoogd zonder de natuureffecten te toetsen. Deze natuurtoets moet alsnog uitgevoerd worden voor (bedrijfs)activiteiten die geen deugdelijke vergunning hebben.
De Partij voor de Dieren vindt dat de natuur die we nog over hebben in Nederland, natuur moet blijven. Want natuur is geen luxe, maar noodzakelijk voor het bestaan. De kwaliteit van de natuur in Nederland is echter ernstig in gevaar. Meer dan 80 procent van de speciale beschermingszones (de zogenaamde Natura 2000-gebieden) bevindt zich in slechte staat. Ook uit onze directe woonomgeving is veel natuur verdwenen, en dat terwijl groene steden en dorpen een belangrijke functie hebben in de gezondheid en het welzijn van mensen en dieren. Daarom vindt de PvdD dat Staatsbosbeheer en haar natuurgebieden niet geprivatiseerd of verzelfstandigd moeten worden. De vergunningplicht voor activiteiten in en rond beschermde natuur moet weer volledig verankerd worden in de wet. Zodat plannen voor activiteiten of projecten die ten koste gaan van bestaande natuur, alleen doorgang kunnen vinden als er een aantoonbare bijdrage is voor duurzaamheid op lange termijn. Daarnaast mag bouwen in groene gebieden niet goedkoper zijn dan bouwen in versteend gebied. Als er gebouwd wordt in een groen gebied, moet er op kosten van de projectontwikkelaar natuur voor terugkomen die in omvang drie maal zo groot is en van betere ecologische kwaliteit dan het gebied dat verloren gaat.
De Partij voor de Dieren is ervan overtuigd dat natuurherstel van de Westerschelde heel hard nodig is en dat ontpoldering van de Hedwigepolder een belangrijke eerste stap is om dat te bewerkstelligen. De Westerschelde is het laatste estuarium van Noordwest-Europa en vormt vanwege haar unieke getijdennatuur een belangrijk rust- en voedselgebied voor trekvogels als de strandplevier, steltloper en de rosse grutto. Wanneer het gebied gezond blijft, zou het ook de perfecte kraamkamer zijn voor allerlei vissen. Ontpoldering van de Hedwigepolder is noodzakelijk om de leefomgeving van deze vogelsoorten te herstellen in plaats van te vernietigen. Dat is namelijk wat er nu gebeurt: door de Westerschelde steeds maar dieper uit te baggeren - zodat er almaar grotere containerschepen kunnen passeren - is een aanzienlijk deel van de voedselgronden vernietigd. Uitgebreid ecologisch onderzoek heeft uitgewezen dat dijkverplaatsing ter hoogte van de Hedwigepolder, waarmee het gebied ontpolderd wordt, de beste optie is om de waardevolle getijdennatuur van de Westerschelde te herstellen. Dat is de reden dat er in 2005 is besloten de Hedwige te ontpolderen. Inmiddels wordt er al 17 jaar gediscussieerd over het natuurherstel voor de Westerschelde. In de tussentijd gaat de natuur hoe langer hoe meer achteruit en daarvan zijn dieren de dupe. De Partij voor de Dieren stoort zich aan de pogingen om het belang van dit natuurgebied te bagatelliseren en de ontpoldering tegen te houden. Degenen die niet willen ontpolderen, hadden er ook niet voor moeten kiezen de natuur te vernietigen door de Westerschelde keer op keer uit te diepen. De PvdD heeft daarom moties ingediend om te zoeken naar andere oplossingen dan het verdiepen van de Westerschelde, zodat natuur niet verder vernietigd wordt en ontpolderen in de toekomst niet meer nodig is. Deze moties werden verworpen door een Kamermeerderheid van VVD, PVV, CDA, en SGP, één keer met steun van de ChristenUnie. Opmerkelijk genoeg zijn dit precies de partijen die tegen ontpolderen zijn. Ook in de toekomst blijft de Partij voor de Dieren bij de regering aandringen op het uitvoeren van de afgesproken regels.
Zowel in stedelijk als landelijk gebied kunnen in het wild levende dieren gewond raken – vaak door toedoen van de mens. De Partij voor de Dieren wil dat de overheid verantwoordelijkheid neemt voor (nood)hulp aan deze dieren. Helaas is de opvang van in het wild levende dieren in Nederland wettelijk niet geregeld. De meeste gemeenten zijn niet bereid een financiële bijdrage aan deze opvang te leveren, omdat het hier niet om gezelschapsdieren gaat. Toch worden bijvoorbeeld in de Nederlandse vogelasielen jaarlijks ruim 100.000 gewonde en zieke vogels opgenomen, waardoor de vogelasielen vrijwel allemaal financieel noodlijdend zijn. De Partij voor de Dieren wil dat de overheid de zorg en opvang van gewonde en hulpbehoevende in het wild levende dieren goed organiseert en begroot, zodat de zorg die nodig is ook gegarandeerd kan worden door dierenambulances, dierenartsen en opvangcentra.
De Partij voor de Dieren is bezorgd over het leed van de herten in de Amsterdamse Waterleidingduinen. De Partij voor de Dieren is in principe tegen iedere vorm van populatiebeheer. De natuur reguleert in principe zichzelf. Dat geldt ook voor de damherten in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Daarvoor moeten wel de randvoorwaarden geschapen worden die nodig zijn.
Hekken
De Partij voor de Dieren juicht het toe dat de hekken zijn geplaatst rond de Waterleidingduinen. Dit voorkomt dat damherten op gevaarlijke plaatsen wegen oversteken en worden aangereden en dat zij foerageren op de omringende landbouwgronden. Met dit hek zullen elk jaar veel herten gered worden. Bewoners en tuinders in de omgeving van de duinen en ten noorden van Zandvoort, ervaren geen overlast meer van de herten.
Afschot om lijden te voorkomen
Het is noodzakelijk dat de toezichthouders onnodig lijden voorkomen vanuit de wettelijke zorgplicht en uit oogpunt van mededogen. Er moet worden ingegrepen door professionals onder overheidstoezicht, waarbij het welzijn van het dier centraal staat.
Preventief afschot
Het ‘preventieve afschot’ van gezonde dieren dat de jachtlobby voorstaat, is geen oplossing. Jagers beïnvloeden sterfte onder dieren kunstmatig en dat zorgt ervoor dat er geen natuurlijke balans kan ontstaan van de populatie met haar omgeving.
De Partij voor de Dieren wil situaties zoals op de Veluwe voorkomen, waarbij het jaarlijkse afschot van 2000 van de 3000 edelherten door hobbyjagers tot een jaarlijkse slachtpartij leidt. Daarmee worden niet alleen duizenden levens verwoest, maar wordt ook de natuurlijke populatiedynamiek letterlijk aan flarden geschoten. Die kant moet het niet op in de Amsterdamse Waterleidingduinen.
Bijvoeren
Bijvoeren is een funeste maatregel, omdat daarmee overpopulatie en onrust wordt gecreëerd. Door bijvoeren kan er geen natuurlijke balans ontstaan tussen de hertenpopulatie en de omgeving.
Wij pleiten voor adequate maatregelen om schrijnende situaties in de Amsterdamse Waterleidingduinen voor de toekomst te voorkomen.
Natuur en biodiversiteit staan zwaar onder druk, ook in Nederland. Van de oorspronkelijke dieren en planten in Nederland is inmiddels 85% verdwenen. Dat heeft te maken met het verdwijnen van natuurgebieden en met een achteruitgang van de kwaliteit van de overgebleven gebieden.
De veehouderij heeft daar een zeer groot aandeel in: driekwart van de Nederlandse natuurgebieden wordt structureel te zwaar belast door ammoniak, die wordt uitgestoten door veebedrijven. Het grote gifgebruik in de akkerbouw veroorzaakt veel insectensterfte; in de afgelopen tientallen jaren is driekwart van de insecten daardoor gestorven. Daarnaast verdrogen veel natuurgebieden, omdat het waterpeil kunstmatig wordt verlaagd, om grootschalige akkerbouw mogelijk te maken.
Als we natuur en biodiversiteit willen verbeteren, zullen de akkerbouw en veeteelt drastisch moeten veranderen: minder dieren, minder uitstoot van schadelijke stoffen en minder gifgebruik.
Natuur verbinden
Ook is het belangrijk om natuurgebieden die nog over zijn beter op elkaar aan te laten sluiten. Het is daarom onacceptabel dat de overheid de ambitie om te komen tot een Ecologische Hoofdstructuur (EHS) heeft losgelaten en heeft vervangen door het veel minder ambitieus Natuurnetwerk Nederland. De Partij voor de Dieren vindt dat de zogenoemde Ecologische Hoofdstructuur (EHS) alsnog zo snel mogelijk gerealiseerd moet worden. Dat maakt de natuur sterker, vergroot de kansen op het voortbestaan van soorten en biedt ruimte voor de spontane terugkeer van dieren die van oorsprong in Nederland voorkwamen.
In Nederland stoten we veel meer stikstof uit dan de natuur kan verdragen. Het gaat om twee soorten stikstof: ammoniak, vooral uit de veehouderij, en stikstofoxiden, onder andere uit het verkeer en de industrie. De Nederlandse landbouwsector draagt het meest bij: de sector is goed voor 45% van de stikstofuitstoot. Het gaat hier vooral om ammoniak, dat uit dierlijke mest en urine de lucht in komt. Wanneer dat neerslaat in een natuurgebied verderop, verzuurt en vermest het de bodem, wat slecht is voor veel planten- en diersoorten. Door het falende stikstofbeleid van de overheid is de natuur uiterst slecht aan toe.
Minder dieren betekent minder mest en daarmee minder stikstof. Alleen met een forse krimp van het aantal dieren dat in Nederland gefokt, gebruikt en gedood wordt, krijgt de natuur weer lucht en kan zij langzaam gaan herstellen van de jarenlange overbelasting. De Partij voor de Dieren wil het aantal dieren met 70% terugdringen, wat bovendien hard nodig is voor andere problemen zoals de klimaatcrisis, dierenwelzijn en de volksgezondheid.
Daarnaast zullen ook andere sectoren hun stikstofuitstoot fors moeten verminderen. Zo moet de maximumsnelheid op wegen naar beneden, bepleiten we een krimp van de luchtvaartsector, moet de subsidie op biomassacentrales stopgezet worden en mag de Formule 1-race bij Zandvoort geen doorgang vinden.
Het stikstofprobleem is niet nieuw. Al vanaf begin jaren ’70 zijn er zoveel dieren in Nederland, dat boeren de mest van hun dieren niet meer kwijt kunnen. Het ene na het andere kabinet heeft geprobeerd met technische oplossingen en vrijwillige afspraken met de sector het probleem aan te pakken, maar daarbij heeft het aantal dieren altijd door kunnen blijven groeien. De Programmatische Aanpak Stikstof (PAS) was de meest recente list van de overheid om tóch bouw- of uitbreidingsvergunningen te kunnen geven in gebieden waar de stikstofgrenzen van de natuur al lang overschreden waren. De Partij voor de Dieren waarschuwde al sinds 2009, toen de PAS werd ontwikkeld, dat dit tegen de wet zou zijn. In mei 2019 werd het inderdaad onwettig verklaard door de Raad van State, waardoor alle vergunningverlening stil is komen te liggen.
Het maaien, baggeren en schonen van wateren gebeurt vooral om de waterafvoercapaciteit in stand te houden. De Partij voor de Dieren wil hierin terughoudend zijn, maar als opschonen echt noodzakelijk is, moet worden toegezien op een zorgvuldige omgang met de dieren en hun leefomgeving. Voor de dieren die in en om het water leven zijn de werkzaamheden voor dit waterbeheer, zoals maaien en baggeren, meestal levensbedreigend. Vogels, vissen en amfibieën raken gewond of worden gedood. Ook verliezen veel dieren hun nesten, eieren en beschutting langs de kant en in het water. Zo blijkt uit onderzoek van Alterra uit 2006 dat het aantal vissen direct na het gebruik van een baggerpomp met 52% en vervolgens na zes weken met 74% gedaald kan zijn. Op dit moment wordt baggeren volgens een vast tijdschema ingepland, ongeacht de dieren die in het gebied leven. Dit automatisme moet doorbroken worden. Maatwerk is nodig: sloten hoeven niet meer keren per jaar op de kop. Bovendien is er onderzoek nodig om te bepalen welke methoden het minste dierensterfte en dierenleed veroorzaken. Ook ecologisch gezien betekent het huidige opschonen een drastische ingreep in de ontwikkeling van soorten zoals die in en om het water plaatsvindt. Gelet op deze overwegingen stelt de PvdD een Nee, tenzij-beleid voor: niet schonen of baggeren, tenzij het voor de waterafvoer of waterkwaliteit aantoonbaar noodzakelijk is. Ook kan het nodig zijn om in te grijpen om de leefsituatie van een bedreigde soort te behouden door bijvoorbeeld de verruiging aan de kant tegen te gaan.
Uitzetten van in het wild levende dieren in Nederland is verboden. De Partij voor de Dieren is in het algemeen geen voorstander van het uitzetten van in het wild levende dieren. Er komen regelmatig berichten in de media dat exotische dieren illegaal worden uitgezet en dit moet zoveel mogelijk voorkomen worden. Wanneer men toch dieren loslaat in gebieden waar de diersoort van nature niet voorkomt, mogen de dieren uiteraard geen slachtoffer worden van dit menselijk handelen en dient men te zoeken naar diervriendelijke oplossingen of moet de diersoort gedoogd worden als het geen schade aanricht.
Het standpunt Natuurbescherming en behoud van biodiversiteit is onderdeel van: Een leefbare Aarde voor al haar bewoners
Laatste update: 27 maart 2023 De Partij voor de Dieren wint in de helft van de provincies. Dit blijkt uit de voorlopige uitslag van de provinciale verkiezingen: in Noord-Holland, Zuid-Holland, Utrecht, Drenthe en Groningen wint de partij zetels en in de overige provincies handhaaft ze haar positie. Naar verwachting wordt de Partij voor de Dieren ook sterker in de Eerste Kamer: de voorlopige uitsl...